موج اگر میدانست ساحل دستش را نمیگیرد…

هرگز برای رسیدن به آن نفس نفس نمیزد…

آنگــاه کـه غـُرور کـَسـے رـا لـه مـے کـُنـے

آنگـاه کـه کـاخ آرزوهـاے کسـے رـا خرـاب مـے کـُنـے

آنگـاه کـه شمـع اُمیـد کسـے رـا خـاموش مے کـُنـے

آنگـاه کـه بنده اے رـا بیهوده مـے انگــارے

میخوـاهمـ بدانمـ دستـانت رـا بـه سـَمـت کـُدامین آسمـان میگیرے

تـا برـاے خوشبختـے خودت دُعـا کـُنـے ...!

حســــادتٍ زنانــــه ام بسیـــــار دور اندیــش اســت !

خیــــالِ زنـــی دیگـــر...

ســـر به روی سینــــه ی تـــو...

انگشتــــــانٍ ظـــــریفـــش بـــه مــوهای سینه ات مـــوج میدهــد

و تـــو دلـــت غنـــج میــــرود!

میتــــرسم...

چه زیباست به خاطر تو زیستن

برای تو ماندن

به پای تو ماندن

و...

به عشق تو سوختن

و...

چه تلخ و غم انگیز است

دور از تو بودن

برای تو گریستن

و...

بدون تو “لبم”

فقط به درد حرف می خورد

هیچکس
جز تو نمیتواند
نجاتم دهد
وقتی انگشتهایم میان
موج موهایت غرق میشود